W zapomnieniu
Nostalgiczne marzenie za nieistnieniem
Powraca
Wymazać swoje przeznaczenie
Z lini stworzenia przed skończeniem
Chciałbym
Choć z prochu powstałem
W proch się nie obrócić
Nigdy
I tylko ludzka pamięć
Uśmierciłaby na zawsze
Me imię
Zapomniałby świat i śmierć
Lecz wtedy zginąłbym
W samotności
Bez przyjaźni
Bez miłości
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.