zapowiedź
próbowałam wywróżyć przyszłość z białych
płatków
chciałam dostrzec w nich jakiś cud
rozwadniają się tylko i płyną drobnymi
kroplami
nie zostawię na nich śladów
zniknę jak pierwszy śnieg
co zanim dotknie ziemi stopi się w
powietrzu
autor
Nula.Mychaan
Dodano: 2010-10-31 14:58:17
Ten wiersz przeczytano 553 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękna melancholia,ale nie znikaj tak prędko,bo musisz
pisać dalej,by takie osoby jak ja nabrały chęci na
białą poezję,która może być piękna,lecz tylko u
niektórych.
Ty się do nich zaliczasz:)
nie znikaj, bo ładnie piszesz...
Napisalas piekny wiersz Nulka. Ty nie mozesz zniknac
jak pierwszy snieg jezeli jestes moja sniezyczka, moim
przebisniegiem. Tym uroczym wierszem topisz lody wiec
nie mam mowy o stopieniu sie ... dziewczyno jak
pierwiosnek. Ja tez czesto probuje wywrozyc przyszlosc
z ptakow jednyna rozniac to ta, ze Ty to robisz z
bialych a ja z zurawi. :)))))
Piękny, refleksyjny wiersz i na czasie ...
"zniknę jak pierwszy śnieg
co zanim dotknie ziemi stopi się w powietrzu" zwiewnie
i lekko
"...nie zostawię na nich śladów
zniknę jak pierwszy śnieg..." :(
"Są takie sny (może znasz je już?)
Co koją każdy ból (jak ciepło słów)
Są po to
Abyś wiedział, że masz sens, twój sens" :)
Peelko! Jutro jeszcze wzejdzie słońce i wszystko
zmieni swe oblicze, Twój smutek i przygnębienie też.
"zniknę jak pierwszy śnieg
co zanim dotknie ziemi stopi się w powietrzu"
ratuje Cię li tylko wieczny mróz...