Przyklęknę na kolano

Choć bolą, mają mi służyć,
ugiąć się przed Nią, gdy proszę
(klęknę na chwilę lub dłużej
cierpienia tak trudno znoszę).

Chłodem mnie wita posadzka,
gdzieś w nawach cienie zastygły,
a Ona cierpliwa matka
słucha błagalnej modlitwy.

Nic nie przyniosłam dziś w darze,
a oczekuję tak wiele,
niedługo życie pokaże.
Moje intencje są szczere!

Zbaczałam z drogi wybranej,
bo lżejsza była i prostsza.
To dłonie Jej ukochane
kazały na dobrej zostać.

Klęknę na oba kolana.
Maryjo, zechciej wysłuchać.
Nie odchodź! Nie chcę być sama.
Już zawsze będę Cię słuchać.

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2005-04-01 Dodano: 2005-04-01 08:46:51

Ten wiersz przeczytano 2234 razy

Oddanych głosów: 176

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie