Zaprzeczysz?
Znam twoje wiersze. Te nienapisane
ścielą szeptem duszę i mymi oczyma
piszą w niej „niepokój”
(uczucie niechciane)
i piszą w niej „tkliwość”,
która coś zaczyna.
Znam twoje wiersze. Pustymi szlakami
włóczą się o zmierzchu, głodne czyichś
dłoni.
Lęgną się w mych oczach i za rzęs
kratami
milczą utulone i myślą wciąż o niej.
Znam twoje wiersze. Jak ja im
zazdroszczę:
opuszki twych palców łagodnie muskają...
A one – słowa tkane z zaklęć tych
najprostszych –
sączą się i wolno mi serce pętają.
I jej też zazdroszczę – tej, co nie
zna wierszy,
ale zna twych oczu tęsknotę ulotną.
Snuję się za tobą cieniem snów
najszczerszych.
Lecz postaci nie mam... Jestem tylko
mgłą...
Komentarze (12)
Bardzo ładny wiersz, miło było przeczytać:)
mało komentuję, ale ten wiersz przypadł mi do gustu,
docierasz do czytelnika, a czy znasz wiersze? o to
jest pytanie...nie odpowiem na nie...
Komentarz musiałby być identyczny jak pod Twoim
poprzednim. Przyjdzie dzień, że będziesz tu jedną z
najlepszych autorek. Ściślej, jedną z najbardziej
docenianych, bo w top 10 to się już dzisiaj mieścisz.
bardzo pięknie napisane, delikatne metafory,
przeczytałam z przyjemnością
twoje słowa zauroczyły mnie...dotykasz
duszy......dziękuję...pozdrawiam
Snuję się za tobą cieniem snów najszczerszych.
Lecz postaci nie mam... Jestem tylko mgłą...
Bardzo piękny wiersz! Tylko "wrażliwiec" umie tak
opowiadać!
Przepiekny wiersz..:)
można pozazdrościć bohaterowi wiersza, jeśli jest
obiektem pożądania i miłości...
Poruszający..przepiękny..osobisty..Chciałbym więcej i
więcej..lub role choć odwrócić..Jesteś mlekiem
:)..Piję - będę wielki :)..Czy warto? "..Na kamiennym
stosie składam ideały..wczoraj byłem duży..dzisiaj
jestem mały.." M.
Pięknie! Uwielbiam takie wiersze:)
Bardzo fajnie wyszło, stworzyłaś atmosferę, wierszem
docierasz do czytelnika, dla mnie to się liczy,
pozdrawiam:)