ZAPRZYJAŹNIONE
nasze zgodne relacje często podgląda
księżyc
utula cisza
czasem ktoś z zaświatów nawiedza sny
wybudza reumatyzm
uśmiechem witamy nowy dzień
wychodzimy na spacer
w parku wspólnymi łzami zraszamy zieleń
na ławeczce pod pergolą odgrzewamy
wspomnienia
z samotnością można się zaprzyjaźnić
Grażyna Elżbieta Fotek
Inspiracją wiersz "Zgrany duet" - autorstwa Barbary 1202. Basiu! Dziękuję, cieplutko pozdrawiam
Komentarze (63)
he he..aj można! My decydujemy o tym czy jesteśmy
samotni....
Pozdrawiam pięknie, wesołych świąt!
samotnosc trzeba probowac zdradzic,pozdrawiam
Bez rewelacji, ale i tak wyróżnia się wśród innych
wierszy na topie. Ciekawy zamysł, niezła puenta...
Z samotnością można się zaprzyjaźnić to prawda, ale
musisz pogubić marzenia , pozdrawiam .
+++ Można - a czasami chce się być samemu.
Pozdrawiam
/13:13/ bardzo piękny wiersz, trudna - acz widać -
możliwa jest taka przyjażń, bardzo uroczo :)) -
Pozdrawiam
Optymistycznie choć przyjaźń z samotnością w
parze...może otworzy kiedyś duszę - pozdrawiam
Często samotni jesteśmy z wyboru ale to jest trudny
wybór...
...pozdrawiam :)
Podzielam zdanie Oxyvi. Chyba,ze się samemu na
pastwisku lonżuje konie...
Pozdrawiam serdecznie.
Stajenny Jurek
Bardzo stonowany w klimacie, choć to trudna przyjaźń.
Pozdrawiam :)
bardzo ładna ta przyjaźń, radosna i pełna pogody
Bardzo ładne optymistyczne to zaprzyjaźnienie.
Pozdrawiam serdecznie
Witam Pani Grażynko.Księżyc każdego z nas podgląda
taki to z niego chłop -:)).Reumatyzm wiem coś o tym
wtedy chyba kości bolą-:)).Moja propozycja zapisu Pani
Grażynko i mam nadzieję, że pani nie obrazi się.
Tak bym zapisała gdyby to był mój wiersz:
"utulone ciszą
nasze zgodne relacje
często podgląda księżyc
czasem ktoś z zaświatów nawiedza sny
wybudza reumatyzm
uśmiechem witamy nowy dzień
będąc na spacerze
w parku wspólnymi łzami
zraszamy zieleń
na ławeczce pod pergolą
odgrzewamy wspomnienia
z samotnością można
się zaprzyjaźnić"
Ze samotnością można faktycznie się zaprzyjaźnić, ale
jest bardzo dokuczliwa.Życzę wiele uśmiechu.Pozdrawiam
serdecznie.
Bardzo dobry wiersz - o samotności jak o przyjaciółce
- niekonwencjonalne podejście.
Niestety ja nie umiałabym się zaprzyjaźnić z
samotnością. Ale wiem, że niektórzy umieją, i bardzo
dobrze.
Z samotnością można się zaprzyjaźnić, bo nieraz nie ma
innego wyjścia, ale jak ma się otwartą duszę, to ta
jest na warcie, zawsze przyjacielem. Ładnie i z
optymizmem.Pozdrawiam