ZAPYTAŁAM...
Zapytałam kiedyś wiatru
co u Ciebie,bo nie wiem,
a on przecież może wszędzie być.
Słońce,księżyc,gwiazdy milczą
razem z wiatrem w cichej zmowie,
może chociaż kropla deszczu
na pytanie me odpowie.
Kręce w miejscu się i czekam
na najmniejszy chociaż znak,
który wreszcie uspokoi
ten mój obłąkany świat.
A tu nic.Kompletna cisza.
Więc rozbijam się jak ćma
po orbicie Twojej krążąc.
Ginę.Wiesz choć,że to ja?
autor
kwidzyn
Dodano: 2006-07-21 01:05:14
Ten wiersz przeczytano 458 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.