***/Zapytałam słońca/

... Aby wszystko było takie proste i szczęśliwe...

Zapytałam słońca czemu świeci tak jasno
Odpowiedziało że dzięki temu nadaje sens życia wielu ludziom

Zdziwiło mnie to niezmiernie
Przecież jest tak wielu nieszczęśliwców
I pokrzywdzonych przez los

Zapytałam słońca jak to możliwe?
Słońce tylko się uśmiechnęło i nic nie odpowiedziało
Po czym skryło się za piękną i miękką jak puch chmurką

Zostałam bez odpowiedzi
Zdezorientowana

Zapytałam dębu dlaczego jest taki masywny
Odpowiedział że jego zadaniem jest chronienie takich bezbronnych istot jak ja

I tym razem zdziwiło mnie to niezmiernie
Przecież jest tyle ludzi o których nikt się nie troszczy

Zostałam zaś bez odpowiedzi
Zaś zdezorientowana

Zapytałam własnej duszy czemu ludzie są nieszczęśliwi
Czemu i ja nie umiem cieszyć się otaczającym mnie dookoła życiem?

Dusza odpowiedziała:
Każdy z nas pędzi za chwilą ulotną jak bańka mydlana
Dającą szczęście i spełnienie marzeń
Nie wyrzekajmy się tego uczucia, a świat będzie piękny

Poczułam się taka lekka i radosna
Zaczęłam tańczyć na łące wśród polnych kwiatów
Wiatr muskał me włosy

Zrozumiałam
Nagle wszystko stało się takie proste
Jestem dzieckiem natury
Każdy z nas nim jest
Ja, ty, my, wy, oni….

autor

dotka

Dodano: 2006-08-13 08:49:49

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie