Zarys mojego życia

Moje dzieciństwo bylo pisane
flamastrem krwistej barwy
A następnie nieudolnie zszywane
grubymi szwami krawieckimi
które z bólem pękały
jak tama przeciwpowodziowa

Lecz nie noszę w sercu bólu
on już dawno wyparował
jak woda
z brudnej kałuży

Bo pamiętam ten blady uśmiech
który spadał na mnie
jak gwiazdy z nieba
w dzień ich śmierci

I to właśnie on
tworzyl święty pomost
bezczelnie objawiający się
w dniu próby wolności
a także mojego wybawienia

Lecz już nadszedł czas
by zamknąć bramę wspomnień
By je uwolnić
i jak matka pisklaki nauczyć latać

Ale nie rozumiem
dlaczego w swej głębokiej zadumie
zapomniałam
o tych słodkich pierniczkach
bombkach na choince
i o znalezionym niegdyś kluczu miłości
do matczynego serca

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2006-10-31 Dodano: 2006-11-01 20:25:50

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie