Zasięg uczucia

W naturze jest ogień co serca rozpala
Gdy gaśnie spojrzenie wzywa i pali
W sprośności życia zdarza się gala
Więcej jest zranień niźli wasali

Kąsają siły miód duszy pali
Dwoje kochanków żądza ogarnia
Pierwej ludwisarz dzwon swój ocali
Niźli spojrzenia spraw wylęgarnia

W całym negliżu wiele jest zbytku
Żar wyuzdania pożera wszystko
Czasem spojrzenie staje się skrytką
Całe uczucie wielkie igrzysko

Odprawa uczuć zabiera wszystko
Garniec odjazdu zaprasza bliskość
Cała iluzja jest jak ognisko
Ważne jest zrzucić całą dwoistość

Pokątny obraz poraża członki
Idylla zmagań działaniom dwojga
Nie ma w tym żadnej zbędnej osłonki
Wieniec oddania nie lubi trojga

autor

Zbigniew_Dumowski

Napisany: 2015-07-18 Dodano: 2015-07-21 19:13:22

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie