Zaślubiny z samotnością

Dlaczego wciąż kroczę przez życie sama
i zasypiam z moim kotem na kolanach
Przecież mówiłaś zawsze do mnie mamo:
kochaj ten świat,to on pokocha cię tak samo.
Kogo tylko zapragniesz może po wieki być twój
a tu tylko samotność - wierny towarzysz mój.

Założyła mi rano obrączkę na rękę
i przed ołtarz prowadzi z wdziękiem
Uszczęśliwiłam więc kogoś swoją miłością
zaręczyłam się dzisiaj z samotnością.
Suknię mam piękną z melancholii
na oczach welon ,w dłoni bukiet magnolii.

Włosy przeplotłam smutku rzemykiem
na palcu ,pierścionek z czarnym kamykiem
Podchodzi już do mnie w swej dostojności
Mój jedyny pan - oblicze samotności
Poślubię go dzisiaj,choć nie takiej szukałam miłości
lecz tym samym wyzwolę innych,od okrutnej samotności

Zamieszkam z nim sama na wzgórzu dla niechcianych ,
nad rzeką łez niepotrzebnie wylanych.

autor

Aniek

Dodano: 2008-11-01 00:44:54

Ten wiersz przeczytano 1413 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie