Zasnął w Panu

Stał się wahadłem
W zegarze świata
Zawieszony
Na kaganku sypialni

Zasnął
Choć powietrza nie nabierze
przez zmiażdżoną krtań
Zasnął

Zasnął
Sen jego trwalszy
Od poezji Wergilego
Zasnął

Śpi
I już jeść nie będzie
Przez zsiniałe usta
Śpi

Śpi
Lecz twarz jego niespokojna
I oczy wytrzeszczone
Śpi

Spoczął
Teraz tańczy w objęciach
Brata morfeuszowego
Spoczął

Spoczął
A jego ciało żelazne
jak jego sen
Spoczął

Obok
Na biurku
Kremowa kartka
Z odręcznym podpisem

Nie miał czego zostawić
W tym wieku nie ma się majątków
Więc tylko się pożegnał
W beznadziei mając nadzieję

autor

AnimusLibrus

Napisany: 2017-05-10 Dodano: 2017-05-10 00:01:04

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie