Zasnęła
poczuła ból
i zobaczyła
siebie jak śpi
zrozumiała
tylko materia ginie
umysł pozostaje
co noc
spotykała miriady duchów
jej astralne ciało
snuło się eteralnymi ścieżkami
razem z umarłymi
aż do dziś
tego ranka nie obudziła się...
autor
Roma1002
Dodano: 2009-04-20 00:04:43
Ten wiersz przeczytano 1428 razy
Oddanych głosów: 52
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
pewnego dnia każde z nas uda sie tam na druga strone -
ładny wiersz -pozdrawiam
Eksterioryzacja ostatnio modna i wiele na ten temat
czytałam i masz rację trzeba być ostrożnym bo można
nie wrócić i kto tam nie był może uznac to za
fantastykę tak jak Ty zaliczylas to do takiej tematyki
a podobno jest to mozliwe faktycznie cos w tym jest
Trochę inny wiersz niż zwykle, jednak podoba mi się.
Pozdrawiam
Dawno Cię nie czytałem - świetnie Romo!
"astralne ciało" super :)
NIczym w ksiazce Szumana-Zycie po zyciu
fantastyka... a powiało dreszczem grozy... tak wąska i
płynna granica pomiędzy dwoma światami... choć to
przecież sen, tyle że dłuższy... dobry, refleksyjny
wiersz, w kontekście wiary... pozdrawiam
Przejmujący wiersz. (+)
szczerze? mam nadzieję że po śmierci nie ma nic...że
się nie widzi nie myśli nie słyszy...bo i tak do nieb
nie pójdę a widok bliskich w rozpaczy...nie to nie dla
mnie;/ ( ale wiersz bardzo mi się podoba jestem na
tak)
Widać jeszcze nie czas, nie czas...
Dobry wiersz, dobra treść. Zaskakujące zakończenie.
Pozdrawiam ciepło.
Ciekawy wiersz czytając można sobie się pozastanawiać.
Pewnego dnia zasniemy na wieki,,,we
snie udamy sie na druga strone tecze,,,
i tam wieczne szczescie bedziemy snic,,,
ciekawy wiersz,,,pozdrawiam .
Witaj Romo w krainie mistyki i ezoteryki!
Daleko cię zniosło od matematyki.
"tylko materia ginie
umysł pozostaje;tu droga Romo mała polemika...Ciesę
się ,że jesteś+pozdrawiam