Zastanowienie
Tak cicho wkoło...
i tylko myśli złowrogim wydźwiękiem,
niczym dzwony duszy grzmią uderzeniami,
by w sercu smutnym odezwać się jękiem,
nagle rozbudzonych gorzko wspomnieniami.
Czas biegnie bez przerwy w swym szalonym
pędzie,
znaczy dłonią godzin ślady przemijania,
zanim nić wydarzeń treść wieków uprzędzie ,
dla słów zrozumienia i słów pojednania .
Cóż znaczą te słowa nie wsparte
szczerością,
nie dopowiedziane,nie wytłumaczone –
są jedynie pustką,bezwiedną litością,
rzuconą przeszłości jak chwile stracone.
Tak ciężko żyć,
gdy pamięć wciąż nowym dojrzewa
wspomnieniem
i błądzi niepewnie zmysłów bezdrożami,
i wskrzesza obawę i strach przed
cierpieniem
w tęsknocie za szczęściem,co uszło z
latami...
Wiersz za zbioru " Rezerwat smutku
"
Komentarze (5)
Warto było przeczytać
Dobranoc
Ladnie wyrazony smutek wywolany wspomnieniami.
Serdecznosci.
Ładnie, choć smutno. Zastanawiam się czy
"niedopowiedziane" i "niewytłumaczone" nie tak powinny
być napisane? Miłego dnia.
Podoba mi się.
W moim odczuciu jest to bardzo dobry wiersz, ze
świetnym
tekstem:}