zastygły

Zastygły smutny dzień mych myśli,
Deszcz skrapia cicho zmarzłą ziemię,
I resztki szarych zmarzłych liści,
Czyimi słowy w raj odmienię?
Poranek roni łzy tęsknoty
Za szczęściem, co umyka w mroku,
Z tobą nastanie mój wiek złoty?
Chciałbym być dziś przy twoim boku…
Lecz moja dusza nie pokona
Tej odległości i rozpaczy,
Zniwecz mój smutek w swoich dłoniach,
Pokaż, co miłość wielka znaczy,
A ja pokażę sercu twemu
W ponure dni gwiazdy złociste,
I miłość, co nie pyta, czemu?
Uczucie najprawdziwsze, czyste.

autor

dr-pavell

Dodano: 2006-10-01 09:19:59

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie