zatopione smutki

gdy cisza już zapadła i wiatry ustały
na dnie oceanu zatopiłam smutki swoje
chciałabym by już tam na zawsze pozostały
tak bardzo ranią delikatne serce moje

tak kołysane delikatnie w falach niewinnych
niech staną się nie istotne dla mnie i innych
przejrzyste wody niechaj zmyją ból co serce rani
a ma dusza powędruje do spokojnej przystani

gdy serce wciąż kocha szalenie
wciąż bije, wciąż czeka
pragnie by miłość była wierna
nieskazitelna
płynęła jak spokojna rzeka

zachowam w mojej pamięci
najpiękniejsze chwile naszej miłości
teraz gdy łza się w oku kręci
mamy prawo do własnej odrębności

w ramki miłości nie zamknę
w klatce jej nie pozostawię
niech lekko po niebie szybuje
gdy ja Twoich kroków wyczekuje

autor

nadiaaa

Napisany: 2008-12-31 Dodano: 2009-02-21 10:59:31

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie