Zatracenia chwila

zielonookiemu aniołowi któremu ofiarowałem żar duszy i serca płomień

Wybacz mi zatracenia chwilo
że z Twoich słodkich ust spijałem
bursztynowe krople pyłu miłości
i żarem uczuć nieopisanych
po Twym błądziłem ciele
W jedno dwa serca połączył
nieomylny bożek miłości
lecz mistrzowska drgnęła mu ręka
zapatrzony w serca dwa sobie przeznaczone
wypuścił rozkoszy jadem nasączoną strzałę
Nasze serca przebił
miecz cierpienia
Oboje poznaliśmy
smak osamotnienia

autor

cieńanioła

Napisany: 2013-08-09 Dodano: 2013-08-20 18:31:15

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie