Zatracona

zamartwia się
codziennie próbuje
wyciągnąć z zakamarków
duszy gnębiące pytania
poorane czasem rozterki

wpuszcza do swojego serca
w połowie zatrzaskuje drzwi
od podobnych incydentów
odczuwam ból
odrzucenia

trwa w zamknięciu
nierozerwalnie z widmem przeszłości
nie wie jak się otworzyć
zamykając miniony rozdział
rozpocząć nowy

nieprzenikniony mój kochany
Boże przywróć mi wiarę i siłę
On ma problemy, a cierpienie zna uzasadnienie
Ja popadłam w nicość, żyję bezsensem, oślepłam
Dlaczego?

autor

Lamia

Napisany: 2009-11-23 Dodano: 2009-11-23 15:15:29

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie