Zatracona wsi

Wena..naszła mnie podczas pobytu na mojej ulubionej wsi..to jest mój obecny jej obraz..szkoda mi jej, musiałam napisać o niej wiersz :) Dedykuję Wsi :D :))

O zatracona wsi...jakże ja Cię kocham, choć widzę jak cierpisz, poradzić nie umiem..chcą zrobić z Ciebie wielkie miasto, gdyż..
..nie piachem okrywać się będziesz,
ulica zajmie jego miejsce, głupota, wiem, Ty płaczesz jak Cię niszczą,
..drzewo ogromne z historią na karku, zcięte jak włosy, pień pozostanie...już cienia nie rzuci, nie szepnie: usiądź. Drzewo umarło...
..technika, postępy wciąż naprzód idą, tylko co z tego wynika..dym, zielenią ciskają, niszczą, nastał ich koniec..budynki, fabryki..byś tego nie doświadczyła Kochana.
Gdzie te zwierzaki łąki zajmujące, gdzie pianie koguta co dzień z rana, gdzie mleko rozlane przez kota, gdzie świnka wesoła..zawsze skazana na śmierć..
O wsi czcigodna,
jakże ja Cię kocham, choć blekniesz z dniem każdym,
ten świat okrutny, maszyna weszła na miejsce mózgu..
nie poddawaj się Kochana,
dziś słońce oświetla Twe pagórki...

autor

Rockmanka

Napisany: 2006-07-14 Dodano: 2006-07-14 22:03:49

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie