Zatracone

Gdy chwile stracone wracają wytrwale
to ciężko wyznać że serce tęskniło
za wspólną rozmową ze słów dotykanych
w wieczności minionej już nic nie przeżyło

Na próżno szukać utopii i szaleństw
głos drgania sumień rozgniata wybrzeża
Nad brzegiem morza deszczowe wołania
to spokój wnętrza nicość wymierza

Kres pocałunków, próśb i mówienia
Kres serca czarów by ślepość wyrzucić
Już teraz dusza prawdę opiewa
by życie do źródeł ponownie odwrócić

By trwanie znalazło swe ukojenia
By wypełniło się siłą mądrości
By nie dręczyły spalone spalenia
Zniszczona miłość oddana miłości

Czasami wspomnienia wracają w święta, bo jest to czas refleksji. Przepraszam, że ten wiersz jest smutny, ale taki miałem nastrój.

autor

Uranos

Napisany: 2006-12-26 Dodano: 2006-12-26 21:13:02

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie