Zatracony

Zimno jakby w sople los strącił świat
Pustką brudnego miału, krateru cień
Przepaść, w dół mknie szalonym wirem
Gra świateł purpury, szybko, szybciej
Jeszcze tylko seledyn błędnie smutkiem zaszedł
Zatracony...

Bezsensu wrota końcem w popioły utonęły
Hak bezsilności, skrzydlate szpony, błysk
Wysterylizowana próżnia głębi smutku
Echem meandrów kwiecistej serca agonii
Jeszcze tylko dźwięk błędnie smutkiem zaszedł
Zatracony...

Jeszcze tylko błędnie smutkiem zaszedł
Zatracony...
Jeszcze, jeszcze.....
Zatracony...

autor

futhark

Dodano: 2006-02-08 16:56:36

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie