Zaufanie... wiara, odwaga, siła

. Musisz sam sobie zaufać, aby zaufali ci inni, Pitagoras

.
Zaufanie - zjawisko rzadkie i pełne zwątpienia, gdy w prawdzie żyje, szczere i oddane,


Trudne w zdobyciu, stracić zaś łatwo,
działa w swej sile jako wahadło,
i nieprzekupne, z solidną warstwą.
Lata w budowie... moment i spadło.

To przekonanie, że można ufać,
jakiejś osobie czy instytucji,
danego słowa nie zechcą cofać.
Umiejętności... korzyści z racji.

To budowanie drogi przez lata,
obietnic w prawdzie, bez wątpliwości,
dbanie o dobra wspólnego świata.
Prawda bez fałszu... niech w sercu gości.

To kreowanie wizji bezpiecznej,
bez pokus, zwątpień i własnych obaw,
to więź, relacja w dobroci znacznej.
Słowa i czyny... błądzące popraw.

To jest odwaga i wierność z siłą,
coś, czym ty innych obdarzać możesz,
bez odbudowy, gdy rytm zgubiło.
Ufność stracona... już nie pomożesz.

To też świadomość pomocnej dłoni,
gdy dróg nie widać, boś w labiryncie,
ktoś stojąc obok, wyjście odsłoni.
Krucha materia... z klamrą w cemencie.
...
Raz nadszarpnięte zostawia cienie,
pamięć obrazy schowane żłobi.
Ktoś pragnie szkodzić, zniszczyć marzenie.
W tobie jest pewność - tego nie zrobi.

Większość zaś ufa wyłącznie sobie,
najlepszy sposób, by się nie sparzyć,
obłuda w czynie boleśnie dziobie.
Trucizna w sercu... jad swój odważy!

Czasem nie wiemy zaufać komu,
bliski nas zdradzi, obcy pomoże,
brak zaufania wątpliwość w domu.
Słowa i czyny... kreśl ufnie Boże!


Autor:Halina53
Swarzędz-Jasin, 18.11.2020

. Trudne osiągnąć i trudno utrzymać, nie da się posiąść... obdarzać zaś jest skłonne,

autor

Halina53

Napisany: 2020-11-21 Dodano: 2020-11-21 16:04:05

Ten wiersz przeczytano 1569 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie