Zauroczenie

Dzień minął i niebo mnie zauroczyło.
Gwiazdy śmiały się do mnie i z każdej z gwiazd promieniowało ciepło. Gdy musnął mój policzek lekki powiew wiatru uczułam ciepły oddech na twarzy. Zobaczyłam czerwoną plamkę wśród srebrzystych gwiazd. Ktoś błądził po niebie, tak jak ja błądzę szukając czegoś, dążąc do celu, który osiągnęło już wielu.
Bezchmurne niebo, czyste jak łza dziecięca otuliło księżyc- centrum całej wyobraźni. Kimże jest ten księżyc? Mamą, która pilnuje małe błyskotki na niebie? A może to ja? To moje serce, które gaśnie bez Ciebie.
Blednie, ciemnieje i znika wśród chmur, które przytłaczają je swymi codziennymi sprawami, marzeniami i popełnionymi błędami. Ale zaraz... coś błysło. Coś prysło jak bańka mydlana. Ktoś pojawił się na niebie. Otulił miłością, jasnością napełnił księżyc. I zajaśniał on jeszcze bardziej i bardziej. O tak! Już teraz księżyc nie zgaśnie tej nocy.
Ktoś użyczył mu swej światłości w pomocy.
Nareszcie zajaśnieje dla kogoś na niebie
I będzie tak świecić aż nie opuści Ciebie.

autor

MONIAK

Napisany: 2005-05-27 Dodano: 2005-06-24 17:01:25

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Obrazkowy Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie