Zawiedziona

Świeca na stole, róża w wazonie,
Już zmierzch zalewa ogród,
Już słońce gaśnie za horyzontem,
Ptaki się tulą do snu...


I cisze, drżącą, napiętą,
Tylko zegar rozrywa na strzępy...

Czas płynie, odpływa i ginie,
W ciemność wlokąc długie godziny...

Wciąż czekam, choć świat już usypia
I wierze, choć wiary nie starcza,
Że przyjdziesz, że kochasz, że...
Będziesz za chwile całował i pieścił...

A teraz cisze drżącą, napiętą,
Tylko zegar rozrywa na strzępy...

W duszy już słyszę twe kroki,
Dźwięk dzwonka, czuć zapach róż,
Całujesz usta na powitanie,
I składasz życie w me drżące ręce...
Nie boje już się...

Lecz nie jest jak dawniej,
Marzenia umarły,

Jest tylko cisza, drżąca, napięta,
Którą zegar rozrywa na strzępy,
Niczym me ciało i serce rozdarło
Twoje niekochanie...

Świeca na stole, róża w wazonie,
Zgasł płomień i płatki opadły.....
....już świta....

autor

atlanta

Dodano: 2004-05-20 19:04:30

Ten wiersz przeczytano 776 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie