zawiedziona

brak istnienia
ludzi w pojmowaniu ludzkości tej samej
taka ładna...skóra księdza
taka ładna... ta gwiazdorska
taka ładna...chłopaczkowata

a pod nią
swoiste wyobrażenie co lata wysoko
rażącymi okularami prześwietla
gdzie odbijają się wąskie kanony
na niedoskonałości tle

wszystko lepiej wiedzący
wszystko umiejący
wszystkich we wszystkim przewyższający

a te
elementy masy zastygłej
rozpierzchnięte po świata krawędziach

zbyt skrzywione by się wyprostować
zbyt niemądre by otworzyć usta
za przezroczyste by ująć cię w dłoni
za niewyraźne by zdanie wyrażać
profesja na najwyższym piedestale - potakiwanie

- trzeba być dobrym. nie jestem w niczym- tak, tak
- jestem jak wszyscy. zwyczajnie zwykły- tak, tak
- zachować granice. ludzie ładni-góra, ludzie brzydcy- dół- tak, tak

nie róbmy nic
przecież dobrzy nie będziemy
jesteśmy tylko kredkami
by ładnych ludzi kolorować
niech będą jeszcze ładniejsi
ładniejsi

autor

presjade_women

Napisany: 2012-02-02 Dodano: 2012-02-02 13:48:50

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie