Zawierzenie

dla tych,którzy zechcą jeszcze powstawać...

Powieki me zamglone -uwite twą prawością
Oczęta przymrużone -skropione pokornością
Owiana niemożnością trwania przy kochaniu - jam

Smutkiem, dróżką zakrętu, dość ciemnej krainy
Jakbym po omacku rzeźbiła me czyny…
Czyny nawrócenie- odkrywania Ciebie, któryś przy mnie trwasz

Mą ciasną, smutną dusze koisz tą czystością…
Pokornej miłości

Pokieruj, ukształtuj me dłonie
Pokojem mej duszy zmaż brudy tych złudnych katuszy…mamiących me istnienie

U progu kolejnych drzwi do przejścia
Stoję ja , Ty i oni
Idę z tobołkiem mej …
Ciemnej,
Miłej,
Złudnej,
Kochanej …przeszłości
Z nadzieją…
Na lepsze jutro

niech twoja a nie moja wola się stanie mój Panie...

autor

Wiolineczka

Napisany: 2006-10-21 Dodano: 2006-10-22 10:54:11

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie