*...Zawieszona pomiędzy...*...

D... K... M... A... K...

Stałam nad przepaścią
Waszych pustych słów...
Broniłam się przed krokiem w przód-
Spotkaniem...
Nieustannie traciłam równowagę
Popychana waszymi fałszywymi uśmiechami...
Błagałam o spokój-
Urwanie kontaktu...
I zawieszona pomiędzy
Głosem serca, a rozumem...
...łkałam cichutko...
Lecz Wy ciągle swymi dłońmi
Pomagałyście mi spaść w tę otchłań,
Od której tak chciałam uciec...
...Dziękuję...-
bo ten ogrom przyjaźni,
przepaść bez końca,
Była dla mnie jedynym ratunkiem...


...szczęściem...

...dziękuję Wam siostrzyczki, że kiedy chciałam, żebyście dały mi święty spokój... twierdziłam, że jestem sama... nie zostawiłyście mnie... zginęłabym bez was... ...Kocham was!!!...

autor

mizia

Dodano: 2007-01-09 21:01:10

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie