Zawijane

i jest asfalt szurubury
gdzieś, bo oko już nie sięga
i jak czarny rydwan nocą
pod oczami się wykręca

droga krzywa i jak chmura
poszarpana tu i ówdzie
chyba zbaczam w stronę łąki
bo się trawą tnie oblicze

krwawe stopy w siana wianku
na dziewczęcej słońca twarzy
zarzucone na pamiątkę
żeby wrócić, szlak się dłuży

jak korowód zblakłych liści
pod podmuchem ciepłych wichrów
wzbijam kurz spod butów ciasnych
żeby anioł kichnął w miasto

niech się lud raduje wiosną
i uśmiechów długa tęcza
wokół głów zwiniętych kłębków
się nawija barw pięć czystych

bo nam daje sinobrody
co tak stwarzał w starych księgach
aby każdy kto ma młodość
smutek w kąt wyrzucał pięścią

autor

K4K_AFK

Napisany: 2009-04-28 Dodano: 2009-04-28 21:11:07

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie