Zawsze było mi mało

Zawsze będzie mi mało,
świadkiem są wszyscy święci.
Tyle jednak zostało,
tylko w mojej pamięci.

Reszta gdzieś uleciała,
miejsca pewnie tam szuka.
Niechaj będzie mu chwała,
a nam słuszna nauka.

I mijają godziny,
idą chwile w miesiące.
Czas pomieszał już płyny,
złym nalotem pachnące.

Nikt nie spisał w naturze,
co się kiedyś zdarzyło.
Kto pamiętać chce dłużej,
czy to prawdą też było.

Zawsze było mi mało,
świadków więcej już nie ma.
Będzie ich brakowało,
i nie wróci też temat.

autor

Grand

Napisany: 2021-03-09 Dodano: 2021-03-10 10:25:35

Ten wiersz przeczytano 351 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie