Zazdrość
Zwykle żeruje tam, gdzie wszystko
poukładane w kształt harmonii.
W duszy wciąż kluje się zawistność,
o wszystko, ale także o nic.
Nocą zdejmuje sen z powieki,
bo myśli bolą, że tam obok
komuś się szczęści - świat jest piękny.
Tego nie trawi - rzuca kłodą.
Łasi się przy tym niczym kotka,
grunt to kamuflaż dobry przyjąć.
A kiedy drugą taką spotka,
śmiertelnym jadem się zabiją.
autor
magda*
Dodano: 2017-06-05 12:50:52
Ten wiersz przeczytano 1109 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Ładnie piszesz:)
Sama prawda. Serdeczności Magdo:-)
skąd my to znamy
Bardzo trafna i smutna refleksja.
Pozdrawiam :)
prawda! ładnie jak zwykle:)
Faktycznie ironia :) Pozdrawiam serdecznie +++
potrzebny wiersz pozdrawiam
Człowiek nie może niczego nauczyć
drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w
wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu,jeśli ją posiada.
a może ma dobre cechy? może pcha trochę naukę, sztukę
do przodu?
tak kombinuję przekornie.
pozdrawiam :)
Zazdrość jest uczuciem "kanciastym". Wydawało mi
się,że rymy do niej nie pasują - myliłam się:)
Witaj. Ciekawie o zazdrosci, ktora jest kolebka zla,
raz uwolniona ma moc destrukcyjna. Moc serdecznosci
Magdo.
Ojej takie rzeczy.
Dobrze ujęte to wyniszczające, bezsensowne uczucie.
Miłego dnia:)
Trafnie o zazdrości.
Pozdrawiam :)
Jest to jedna z najgorszych cech człowieka która
potrafi zniszczyć
komuś życie.
Pozdrawiam serdecznie Madziu :)