Zbierając okruszki

jest coś magicznego w nocy... ale ma dwie strony: z
jednej romantyczną, z drugiej potęguje lęki,
wspomnienia kumulując wszystko, co dzień przyniósł...
z całym bagażem, który tylko łza oczyszcza... piękny,
zabarwiony melancholią...

Samotność jest i przekleństwem, szczęście nam
odbiera.Ale noc szybko mija, a na słońce warto
czekać...piękny wiersz.

Podobają mi się metafory w temacie użyte,wiersz
przemawia do wyobraźni.

klimat smutny, wiersz mówi o bezsenności gdy to myśli
nie pozwalają spokojnie zasnąć, ułożone w zgrabną
całość

Wiersz ma coś w sobie, dobry pomysł oraz można odczuć
emocje. Pewno się czepiam, ale jedno co mi sie nie
podoba, to te rymy. Są troszeczkę za sztuczne.
Ogólnie jestem na 4 z minusem :)

Samotnosc miesza sie z marzeniami,,,
tesknoty z emocjami ,,,z tego rodza sie
najpiekniejsze wiersze ,,i jeszcze dodajesz okruchy
samej siebie,,,ciekawy
uroczy wiersz.

odczucia dobrze mi znane...choc bywam wykonczona
codzienna bieganina to czasem ciesze sie z tego bo
wiem ze zmeczenie pokona moje mysli i zasne jak
dziecko...piekny wiersz...

Jeśli tylko z okruszków tworzysz tak przepiękne
wiersze,czekam z niecierpliwością na całe
ciasteczko,jakie wypiecze Twoja wyobraźnia!Pozdrawiam,
na pięć!

Rzeczywiście bardzo smutny wiersz. Masz zbyt dużą
łatwość pisania. :) Najbardziej podoba mi się "zbieram
okruchy samej siebie" - świetne.

Wiersz bardzo bliski sercu, a emocje dziwnie znajome.
Zbieranie okruszków i zamienia je w słowa, wersy,
wiersze. Twoje są wyjątkowe, pełne emocji, napisane
pięknym językiem.

Najtrudniejsza chwila, gdy robotą już nie można
zagłuszać myśli. Wtedy samotność doskwiera
najbardziej.