W zbliżeniu

Powiesiłaś świadomie obraz głową na dół –
figlarność i przekora zdradza mój charakter,
który, jak głos rozsądku, nigdy cię nie zawiódł,
stając się barometrem radości i zmartwień.

Kiedy jesteś w pobliżu, możesz, patrząc w oczy,
odczytywać prognozę, co też dzień przyniesie:
czy wskazówki zdołają pełny krąg zatoczyć
i czy kwiaty zakwitną, nim nastanie jesień?

Tak zostałem bezwiednie przyjacielem domu,
bacznym obserwatorem, co widzę nie powiem,
za to mogę pocieszyć i myślom dopomóc,
choć wesołość i dowcip wygląda spod powiek.

Dobrze zakorzeniona kiełkuje świadomość,
że to, o czym pomyślisz, mogłoby się zdarzyć;
pozostanie w pamięci wielką niewiadomą,
projekcją wyobraźni pierwszą wśród miraży.

Wreszcie mało istotne swoją wartość wskaże,
znowu stanie się ważnym, to co tu i teraz,
nastąpi czas spełnienia odkładanych marzeń,
gdy, choć razem, samotnie przyjdzie nam umierać.

autor

abandon

Napisany: 2018-11-12 Dodano: 2018-11-12 22:33:23

Ten wiersz przeczytano 1742 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie