Zbrodnia

Do wszystkich...

Roześmiałem się jej drwiąco w twarz,
nie umiałem powstrzymać śmiechu,
ona tak patrzała,
jakby zjeść mnie chciała,
jakbym zszedł z obłoków.

Zimnym jak stal ostrzem uśmiechu
ucinam głowy jej marzeniom
rozbijam w drobny pył jej miłość
nie czując wstydu i bólu.

Wyrywałem jej serce powoli,
jakby mszcząc sie za wszystkich.
Nie wiedziałem, że oto zabijam
swoje własne szczęście...

... aby nie stracili swej miłości

autor

globo

Napisany: 2007-01-04 Dodano: 2007-01-04 15:46:41

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie