Zbyt długo

Długo szukałem Boga w niebie
Który poda dłoń po potknięciach
Pomoże łatwiej życie przebiec
Ten, który stworzył cały wszechświat

Naiwne błaganie w modlitwach
O kroplę pomocy w kłopotach
Po to tylko aby w gąszcz ich wpaść
I budować nowy most obaw

Przerażające echo pustki
Wywołało strach i niepokój
Na tej wierzbie nie rosły gruszki
To zwykły mit o jednym z Bogów

Zgubiony w labiryncie myśli
Skąpałem się we łzach rozpaczy
Cios w serce powalił jak blitzkrieg
I sens przestał cokolwiek znaczyć


Zbyt długo szukałem przyczyny
Szeregu zdarzeń w przeznaczeniu
Wciąż spoglądając na wyżyny
Próbując swą bezradność przemóc

Modlę się za siebie do siebie
Nie wypatruję z nieba many
Ja sam wyznaczam życia przebieg
Zrzucam balast barier i granic

autor

Grabarz91

Napisany: 2013-04-17 Dodano: 2013-04-17 22:37:39

Ten wiersz przeczytano 1557 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie