Zdeptane życie

Znieważyć,
godność skopać,
serce zadźgać, a marzenia...
marzenia na śmietnik wyrzucić – to nie jest ich miejsce...
ale gdzie się mają podziać...?!
Ludzkie marzenia w głowach mieszkają ludzkich.
Co z marzeniami, gdy dom ich nie czuje, nie oddycha,
kona a wreszcie umiera?
Rzeka życia się kończy,
nurt swój wartki zatrzyma,
który długo miał trwać wedle rytmu serca.
Wspomnienia, dzieciństwo, pierwsza miłość –
bezdomne umrą kiedyś od zapomnienia,
od deszczu zimnego, jesiennego.
Umrą od bolesnego deszczu nieczułych,
kamiennych serc ludzkich...
może kiedyś wrócą do domu.

szanuj życie...

autor

Elyan

Dodano: 2005-06-17 21:21:48

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie