Zdradliwy kochanku.

Księżycu, zdradliwy kochanku...

Przemówię do Ciebie szeptem,
szeptem wydrepczę Ci drogę.
Noc wkłada swoją mamiącą szatę-
nie, ja Ci nie pomogę.

Ciemność zagląda przez okno.
Swoimi oczyma bez źrenić Cię śledzi.
Cisza tka nicie rozpaczy,
nićmi oplatuje z miedzi.

Księżycu, zdradliwy kochanku...
czemu Twe usta milczą?
Słowo chowa się za słowem,
przerywane mową wilczą.

Czemu Twój wzrok ucieka od mego spojrzenia?
Hej! Hej, księżycu! Nie masz mi nic do powiedzenia?

Ty, jak zwykle, swoje blade światło w ciemną stronę posyłasz.
Ignorujesz mnie drogi Księżycu,
zapominasz.

autor

malutka-marzycielka

Dodano: 2008-03-14 16:43:29

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie