Zdradzony...

Blady i drżący,czuł się zdradzony...
stał w kącie,a w ręku nóż.
Przed twarzą obraz ukochanej żony..
ich miłość pokrył już kurz.

Tak stojąc gotowy na akt ostatni...
dreszcz poczuł na swoim ciele.
Dotknął go spokój i uścisk bratni...
objęły go skrzydła aniele.

Blask okrył jego smutne źrenice...
a anioł szeptał mu czule.
Choc pustka ogromna,to dalej trwa życie...
a z czasem mijają łez bóle.

Rozpłakał sie głośno,nóż rzucił na ziemię...
zabiło mocniej serce jego smutne.
I wtedy zrozumiał,że trzeba być silnym...
bo życie bywa okrutne.

autor

Milczacy_wiatr

Napisany: 2006-06-19 Dodano: 2006-06-19 00:38:02

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie