zdrapki
naiwni
pełni wiary
rozrzucaliśmy gnój na polach
ja ze starym
w odwecie
gnój los rozrzucił nas
po świecie
ochronić
czy ukarać chciał cwaniaczek
od jej woni?
autor
rubioguapo
Dodano: 2008-06-02 01:11:34
Ten wiersz przeczytano 3158 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
ja też jestem pełna buntu przeciwko losowi;>
świetny anorektyzm poetycki panie "ładny
blondynek"(tłumaczenie twojego nicku)
pozdrawiam
A mnie się podoba . "Gnój" mi nie przeszkadza,
wyłącznie w Twoim wierszu. Ma ten wiersz siłę rażenia,
opowiada historie, nie dopowiada jej do końca - i
każe czytelnikowi myśleć. A to lubię najbardziej jak
sie myśli nad istota rzeczy , a nie nad tym czy wiersz
ma jakiś sens.
Odnośnie komentarza do wiersza "Islandia".
Mówisz-masz,przeczytaj mój wiersz, nie musisz na niego
oddawać głosu. A swoją drogą ciekawe dlaczego nie ma w
ogólnym spisie tematyki patriotycznej?
Miniaturka pełna buntu. Podmiot liryczny tego wiersza
nie godzi się na życie "sterowane"...