zdrewniały przypadkiem

widzącym pogodnie

Mówiłam nie wracam
rzeka nie miewa sentymentów
leniwie sączy się lub toczy wojny
Ja przebiegałam przez życie na czerwonym

Myślałam nie zdradzi
liście nie liczą na litość
najwyżej tak śmiesznie spadają
Ja nie mogłam tak zgrabnie się stoczyć

widziałem ją częściej niż własne odbicie
jej żądzą igrały moje palce
kochałem tak cierpieć wyprężony
u jej okna z widokiem na spacer

i cichym kochankom

autor

mirno

Dodano: 2008-01-19 01:20:44

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie