zdumienie...

myśli nad zaprzeszłością

Zawiść..jedyna namiętność
nie dająca ni krzty... zadowolenia
przyjemności...
nowego patrzenia

Anioł..nostalgiczny ,się sprzeciwił
upadł na kolana pychy
zbyt dumny, pokorę zamknął w swym wnętrzu...
los jego lichy

Pokora ściemniała
do reszty, złotem już nie świeciła
zapomniał w swej myśli
jaka była mu miła...

Inteligentny nader wszystko
to stworzenie Boże
lecz w złą stronę drogę wiedzie
już nic mu nie pomoże

Chyba że Łaska przypomni o sobie
zapuka, wybieli wnętrze
jak on pozwoli
z sideł strasznej męki wyzwoli...

autor

marjam_a

Napisany: 2010-03-16 Dodano: 2010-03-16 15:52:01

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie