Zdzieranie

Grażynie Stepczyk, kimkolwiek jest

Skwierczy sobie myśl gdzieś na drugim końcu istnienia
Zastanawia się nad interesem gwiazd
Dla których my nie jesteśmy kurzem
Odlatuje moc na odległe ekrany

Niechybnie zaczyna skwierczeć pomysł
Nad zmienieniem koła w plaster
Smugi ludzi obeznanych są zniecierpliwione

Grubą skorupę przestrzeni przetarto milionem pierza
Nie zdarła się jednak
Tak bardzo niepotrzebne starania tak dla zupełnie skutecznej odmiany
Utarły się w królestwie elekonomii

Mówisz coś, tak, naprawdę?
Przecież nie mogę sprawdzić, czy naprawdę mówisz
Ale słyszysz mnie, wyraźniej niż ten dźwięk tutaj obok

Oddaliłeś się jeszcze bardziej, jednak mnie nie słyszałeś
Dlaczego ustawiasz przed sobą lustro i wierzysz w jego odbicie?
Musisz być bardzo zagubiony

Przeplatają się skrzydła otwartego gniewu
A mówiłem, abyś nie stawiał obrazów, wierząc, że są lustrami
Naprawdę nie są dobrą barykadą

Chcesz konstrukcją z domina zdzierać ucieczkę?

autor

A-Gati

Dodano: 2012-01-07 23:18:42

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie