Ze będę sławny świat wiedział...

Zaczęła się moja sława od pierwszych dni w szkole
Nic wielkiego nie czyniłem, a nie byłem zwykłym kolegą
Już w kołysce uporczywie ćwiczyłem żołnierska wolę
Od baraszkowania, po dziś żyję w trudzie i mozole

Już pierwsze moje egzemplarze znikały spod lady
ulepszałem „stwór” swój bez trudu większego
Mało płacili, nie zawsze jadałem obiady
Wielu podglądaczy nie skąpiło mi swej rady

Szkicowałem arabeską najpiękniejsze jego kształty
Szczęśliwa kraino z której wyszedłem jako wielki twórca
Grzmiąc z pogodnych przestworzy zasłaniałem światło słońca
Bogowie przy mnie, w dążeniu do celu jestem uparty

Szczyt, doskonały kunszt osiągnąłem na starość
W aureoli sławy, chwały moje życie się zbiegło
Choć inni się wściekali, ja wykazałem stałość
Świat to zobaczył, wymyśliłem coś cudownego

1-trzymadlo
2-wisiadsło
3- bijadło

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-09-22 Dodano: 2014-09-22 06:46:22

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Groteska Klimat Wesoły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie