Żeby tylko czekał ktoś

Kiedyś znajdzie w sobie coś,
Co na zawsze da mu siłę,
Żeby tylko czekał ktoś,
Będzie czuł, że znowu żyje.


Zostawiony przez swój świat,
Który znalazł inne szczęście,
Nie zapomniał tamtych lat,
Nie wyciągał ku nim pięści.

Niemym wzrokiem krzyczał wróć!
Dni szukając, które śpią.
Dalej z Nią chciał wszystko snuć,
Pyłkiem w świecie być, lecz z Nią.


Kiedyś znajdzie w sobie coś,
co na zawsze da mu siłę,
Żeby tylko czekał ktoś,
Będzie czuł, że znowu żyje.


Odpowiedzi nie miał na nic,
Samotności szukał szczerze,
Zła i dobra nie znał granic,
Wierzył, chociaż w nic nie wierzył.

Kiedyś drzewo było drzewem,
Teraz pięknem samo w sobie,
Cisza jest dziś ptaka śpiewem,
Tamto życie jest już w grobie.


Kiedyś znajdzie w sobie coś,
Co na zawsze da mu siłę,
Żeby tylko czekał ktoś,
Będzie czuł, że znowu żyje.


Chciał przemyśleć wszystko łkając,
Gdy mu księżyc złamał sen,
Innym światom szansę dając,
Z innych dłoni czerpać tlen.

Nie odpychać błędnych oczu,
Żeby wszystkie obce łzy,
Były tylko łzami szczęścia,
By z radością w parze szły.


Kiedyś znajdzie w sobie coś,
Co na zawsze da mu siłę,
Żeby tylko czekał ktoś,
Będzie czuł, że znowu żyje.


Szans mu brakło i odwagi,
By przywrócić to, co było,
Zgubił się w tęsknoty magii,
I to wszystko, co w nim żyło.

Krok kolejny był zagadką,
Nic nie pragnął prócz przeszłości,
Obojętność jego matką,
Cóż on wiedział o miłości.


Kiedyś znajdzie w sobie coś,
Co na zawsze da mu siłę,
Żeby tylko czekał ktoś,
Będzie czuł, że znowu żyje.


Na razie błądzi wciąż…

2003

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2020-09-09 Dodano: 2020-09-09 23:15:33

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie