Zegar

Zegar

Gdy nakręcam sprężynę starego zegara,
i klucz dobiegnie jej kresu sprężystości,
taktowne tykanie kół zębatych,
przywraca skrytą moją wiarę w ludzi.

Ile pokoleń z tym zegarem żyło,
ile radości wnosił w dzień narodzin,
każde tchnienie którym był świadkiem,
nigdy nie zwalniał choć odrobinę.

Korniki niszczyły jego podstawę,
działania bomb wryły się w pamięć,
odmierzał czas przewrotów niekrwawych,
uczył pokory gdy ktoś się spieszył.

Zadbany mechanizm wciąż żwawo pracuje,
dźwięk co godzinę oznajmia kurantem,
dziś w prezydenckim stoi salonie,
znowu jest świadkiem doniosłych wydarzeń.

Warszawa 05.08.2013 Mirosław Pęciak

autor

miniek183

Napisany: 2013-08-12 Dodano: 2013-08-12 15:33:34

Ten wiersz przeczytano 758 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie