Żegnaj...

podeszła do mnie cicho
otuliła jak wiosenny wiatr
szeptała miłe słówka
o wzniosłych wartościach
jej słowa tak ciepłe
jak nigdy dotąd
uwierzyłem w nią
oddałem swą duszę i ciało
nic więcej nie miałem
szedłem za nią
nawet gdy tego nie chciała
byłem zawsze obok niej
choć często mnie nie widziała
okazała się moją ostatnią drogą
o nic nie pytała
wbiła nóż emocjonalnej śmierci
w samo serce...
nawet dłoń jej nie zadrżała
jej usta szydercze w uśmiech się ubrały
i powiedziała patrząc mi w oczy
-głupcze...
ja ciepłem własnej krwi jeszcze rozgrzewany
wyszeptałem
-żegnaj...

niepewność zabija uczucia...

autor

Szem

Napisany: 2005-09-06 Dodano: 2005-09-06 19:09:01

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie