Żegnaj
Trochę Cię zapomnę.
Bo pamięć pustych ścian
nie grzeje mych zziębniętych myśli.
Dźwięku kroków twych
korytarz nieść nie będzie,
echem powtarzanych wciąż.
Na firankach zgaśnie
uśmiechu promieni
blady ślad, jak szminki znak.
Więc odejdź także z serca,
bo z szafy już zniknęła
koszul twoich woń.
Już śmiechem nie zapełnisz
sypialni zacisza i moich myśli,
teraz pełnych żalu.
Żegnaj
autor
Salligia
Dodano: 2017-03-07 08:38:04
Ten wiersz przeczytano 504 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Rozpamiętywanie boli,czasem bardziej niż sama
strata.Trzeba zapomnieć co było i wyjść na przeciw
nowym dniom.Pozdrawiam:)
Smutek, samotność, to boli
każdy koniec jest początkiem czegoś nowego. wiosna w
tym pomaga.
pozdrawiam :)
Zgadzam się z ewaes
Pozdrawiam
Podoba mi się przekaz. Popieram pomysł peelki, by
trochę zapomnieć. Nie da się żyć, rozpamiętując
stratę. Zamiast
"Dźwięku kroków twych
korytarz nieść nie będzie,
echem powtarzanych wciąż."
przeczytało mi się
"Dzwięku twoich kroków,
korytarz nie niesie
powtarzalnym echem" ale to nie mój wiersz. Miłego
dnia:)
pozegnanie, rozstanie a w sercu zal...
smutne
pozdrawiam:)
pożegnanie niedojrzałej miłości a może wiosną coś
zakwitnie kto wie
Pozdrawiam:))
Coś się skończyło, żal minie, zacznie się coś nowego