Żegnam Was
Żegnam was góry wysokie
żegnam was wody głębokie
gdzie pośród górskich kamieni
szarotka tęczą się mieni
Woda w potoku tak rwąca
krokus pobladły od słońca
i szepcze po cichu coś skrycie
o jak cudowne jest życie
Zawilec wtapia się w ciszę
o przebiśniegu nie słyszę
znów wczesną wiosną powróci
do słońca płatki swe zwróci
O jak cudowne jest życie
w tych górach wstawać o świcie
jutrzenki blask ujrzeć na niebie
i piąć się wysoko do Ciebie
Tak wtapiać na nowo się w ciszę
usłyszeć to czego nie słyszę
i słuchać górskiego potoku
o świcie w południe o zmroku.
Szczęście czerpać garściami
tak chodzić pomiędzy świerkami
gdzie łąka z kwiatów utkana
i górskim powietrzem owiana
Chciałabym zabrać tę ciszę
lecz nie wiem czy kiedyś usłyszę
tej mowy górskiego potoku
i wiatru balansującego na stoku
joanna 53
Komentarze (16)
Rytmiczny tekst, ktory taktem swoim wirtki i nurtem
oraz klimatem - przypomina mi utwor Niemena z lat
sześćdziesiątych, gzie goral - żegna c=się z gorami...
- bo idzie do austriackiego pierdla - "za łowiecki" .
Pozdoba się.
Pozdrawiam serdecznie:)
Śliczny:)
Pozdrawiam:)
Tak, góry są żywiołem inspiracji.
Pozdrawiam :)
Inspiracją do wiersza góry - bardzo ładnie opisana
przyroda Pozdrawiam serdecznie
Przepiękny wiersz, aż zatęskniłam za górami
,pozdrawiam :)
Witaj Joasiu:)
Z przyjemnością przeczytałem Twój wiersz tym bardziej
iż bardzo lubię klimaty przyrodnicze.Niemniej jednak
ostatni wers za długi.Ale to po mojemu:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Góry to majestat
piękne lecz też niebezpieczne
pozdrawiam :)
dziękuję Wszystkim za komentarze i życzę miłego
wieczoru:)
Ładnie.
Uwielbiam góry.
Aż nabrałam ochoty na wycieczkę.
Pozdrawiam :)
A góral na góry spoziera
I łzy rękawem ociera
I góry opuścić trzeba
Dla chleba, panie, dla chleba.
Góralu, czy ci nie żal?...
Zawsze będziesz za nimi tęsknić i o nich pisać. A my
będziemy z przyjemnością o nich czytać.
Śliczny przyrodniczy wiersz.
Wprawnie oddany klimat górskiego pejzażu. Aż się chce
tam być i chłonąć, chłonąć, do przesytu.
Góry mają więcej uroku niż morze.
Piękny wiersz. Człowiek z wiekiem musi z coraz więcej
rzeczy rezygnować, aż zrezygnuje i z życia. Smutne.
Mimo to pozdrawiam serdecznie. :)