Zehn minuten, bitte

Zehn minuten, bitte

Wchodzę miedzy przyjaciół .
Na dzień dobry witam się z powietrzem
To są moje dni najlepsze
Wiem ze to nie jest ściana płaczu
Najszczęśliwsze dni-szkoła średnia

Na dzień dobry witam się z powietrzem
Przecież wiem, jest mi tak potrzebne
Chwile potem mowie cześć ziemi; słońcu
i roślinom na parapecie
One "sieg heil" odpowiedzą mi przecież
Nawet może uśmiechną się w końcu

Patrzę na pustą przestrzeń w pomieszczeniu
czyli na ludzi i meble
Do czego mi to potrzebne?
Sprawiać sobie ból, przeszkadzać sobie w istnieniu?

W kącie klasy siedzi Kajetan
Jest usytuowany w środku Sali
w drugiej ławce w środkowym rzędzie
Patrzę na jego okulary, tylko on potrafi mnie dostrzec

Toczy kamień Syzyfa, ciężki jak pół gieta
Nie zaprzeczysz ze nie ma tripa, choć marihuany nie pali
Sytuacja beznadziejna, on wie że lepiej nie będzie
Patrzę przez jego okulary, nie widzę ostrzej.

Wchodzę pomiędzy mój harem
w którym pokładam swą wiarę
oddaję szluga ****** pachnącej szlugami
Sztacham się powietrzem na dzień dobry
Choć równie dobrze mógłby być żałobny
Wszyscy * *** ***** ****** tacy sami
*******e *******e ****y i *****
Dzieci co pozjadały wszystkie rozumy
Dziecko co myśli ze wszystko wie
Ja i moja klasa druga *e

autor

lukaszgons

Napisany: 2006-11-07 Dodano: 2006-11-07 19:03:19

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie