Zespół Napięć Rozstaniowych
zaczyna się zwyczajnie
od braku małych gestów
niepamięci do rocznic i dat
od ucieczki oczu
których kiedyś nie mogłeś
ode mnie oderwać
potem ziębną dłonie
palce tracą czułość
zapominają że istnieje dotyk
ostatnie obojętnieje serce
rozstawiając wszystkie myśli o tobie
po kątach żył
rokowania są złe
nie pozostawiają żadnych złudzeń
i głupiej nadziei
oddłonienie rąk
rozmagnesowanie serc
duszenie dusz
autor
AmaranthGirl
Dodano: 2015-04-07 11:20:10
Ten wiersz przeczytano 1213 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Świetny wiersz, obrazowo pokazne przemijanie aż do
śmierci. Pozdrawiam:-)
Bardzo obrazowo ujęłaś umieranie miłości.Niesamowity
wiersz.Pozdrawiam:)
a może: wyobcowanie rąk :)))
Trafna diagnoza. Myślę, że ZNR zaczyna się od
zobojętniania serc, a reszta to już tylko następstwa
tej choroby.
Jestem pod wrażeniem wiersza, choc " ddłonienie "
jakoś mnie nie przekonuje, czytam raczej zwiotczenie,
znieczulenie rąk.
Pozdrawiam :)
Drobne zmiany w zachowaniu prawie nie zauważalne.
Można porównać do kolejnych etapów konania. Powoli
odchodzi miłość. Pozdrawiam
Pięknie! Dziękuję! Pozdrawiam serdecznie!:)) gabi
I tytuł i temat i wykonanie jest OK!
Pozdrawiam-:)
Pod wrażeniem. Mamy nowy skrót ZNR :))
Zaletą wiersza jest postawienie na symptomy
postępującego ochłodzenia uczuć. Oddłonienie rąk
zabrzmiało jak "amputacja" dłoni, duszenie dusz mnie
nie przekonuje, natomiast rozmagnesowanie serc jest
naprawdę udaną metaforą.
Wiersz zaczyna się zwyczajnie, a kończy mocnym,
przejmującym akcentem. Wspaniały tytuł. Podziwiam
pomysł i wykonanie. Pozdrawiam :)
wow, niesamowity, od tytulu ;)
najlepszy wiersz z dzisiejszej propozycji - bez dwóch
zadań...
Dobry wiersz, ciekawe odniesienia do terminologii
"medycznej". Trafne przemyślenia, świetne zakończenie.
dojrzały nietuzinkowy wiersz - podoba mi się nawet
bardzo - szczególnie puenta "oddłonienie rąk
rozmagnesowanie serc
duszenie dusz"... pozdrawiam.
Bardzo dobry wiersz i świetny tytuł. Bardzo podoba. :)