Zew z gór

Na tęczowe wzgórze poetyckim krokiem
przywędrował kruk złocisty lecz szedł bokiem
Z dziwną miną, wzrok miał ciepły jak ogniki
Raz po raz jął się w pół, czyż to takie triki?

Podleciała sroka oczy wytężyła
Nie dowierza, swój skarb wszak godnie ukryła
Rzecze mile słowy w świętej zapomodze
Cóż ci kruku mędrcze dać byś nie był w trwodze

Jam jest mocarz nad mocarze
Jam zrozumiał co los każe
Nie bądź pyszna skąpa sroko
Oddaj skarby biednym kwoko

Gniew się wzbiera, pióra nagle czerwienieją
Masz ci los Takiego głupca tu przywieją
Wiatry przemądrzałe pewne zdania swego
Aby pozbyć się bratanka kulawego

Lecz kruk milczał wiedział swoje
Najgorsze - na ziemi woje
Znikł podśpiewując or your stile is edge Knife
or you always look on the bright sight of the Life

Cóż za zew na nas z gór spłynął
Także Ciebie nie ominął
Podpowiem tobie wędrowcze zadumany
To wzór G z E unikaj sztywnej ramy

ze względu na komentarz wpisuje wzór może coś rozjaśni w konwencji wiersza:) grinning empathic

autor

ekumene

Dodano: 2009-11-15 19:20:22

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie