Zeznania heretyka

Nie uwierzyłem w Jezusa,
który ożywiał gliniane ptaszki,
zaklęciem wysuszył na popiół syna Annasza,
a po zderzenu z jego prawicą dzieciaczki, padały martwe.

Nie uwierzyłem w Jezusa,
który chadzał po słonecznych promieniach,
osolone ryby odpływały
zrzucał na śmierć kolegów z wysokiej wieży by unośili się i latali,
głusi kapłani słuchali,
że był cieślą synem przybranego ojca,
a Matka Maryja urodziła go przez igielne ucho.



Nie uwierzyłem w Chrystysa,
który pijąc przemieniał wino, orgiastyczny napój Dionizosa,
rozmanażał chleb, ryby i ciało dla głodnych brzuchem,
uzdrawiał opętanych z zadomowionych demonów,
nie zerwał przymierza z żydowskim bóstwem Jaldabaothem,
miał dwunastu uczniów którzy wokół niego tańczyli w słonecznym kole,
a kupcy handlowali w śwątyni, targowej hali
modlitw, kupna i sprzedaży.


Gwoździe, młotek, wiadro z octem, włócznia,
krzyż, korona z ciernia, ciało
narzędzia, które do Boga nie powrócą.
Dzieci nie znają zamiarów Ojca
Cisza jest Jego Miłością, łaską bez wiedzy.
Chrystusa nie dotkniesz nigdy tu, tylko tam.

Już cisza na stosie, jak dobrze.

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2011-07-25 12:16:27

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie